#پنجم شهریور ماه ۱۳۵۰ استاد علی اکبر فیاض به رحمت ایزدی پیوست و مشتاقان و دوستداران ادب را اندوهگین ساخت و همگان را از چشمه فیاض خود محروم و در بقعه مشهد رضوی که پدرانش خادمان آن مزار بودند در دل خاک جای گرفت علی اکبرفیاض درسال ۱۲۷۷ در خانواده‌ای روحانی و دانش دوست به دنیا آمد پدرش حجت الاسلام سید عبدالمجید از روحانیون و معارف عالیقدر و مشهور بود نسب این خانواده به امام علی بن موسی الرضا علیه السلام می رسد استاد فیاض از پنج سالگی یادگیری قرآن را آغاز کرد و سپس در مدارس علمیه مشهد به فراگرفتن علوم قدیمه پرداخت فقه و اصول را نزد سید ابوالقاسم ازغندی و ادبیات فارسی را پیش ادیب نیشابوری آموخت از ۱۳۰۷ در مشهدوارد خدمات فرهنگی شد و در تشکیل پاره‌ای از موسسات مهم فرهنگی در این شهر از جمله دانشسرای مقدماتی و دانشکده ادبیات سهمی بسزا داشت دوره دکتری ادبیات فارسی را در سال ۱۳۲۲ در دانشگاه تهران گذراند و در سال ۱۳۲۷برای سخنرانی پیرامون تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی در جامعه الزهر و اسکندریه ایراد کرد دکتر فیاض چند دوره نمایندگی مردم مشهد را در مجلس بر عهده داشت ولی چون طالب علم و حقیقت بود دست از آن کار شست. دکتر تواضع بیش از اندازه داشت به طوری که هیچ گاه دیده نشد از دانش های خود با کسی سخن به میان آورد دکتر فیاض درحالیکه عربی روسی فرانسه و انگلیسی را به خوبی می دانست و از اسپانیولی لاتین و یونانی مطلع بود و مقداری چینی هم فرا گرفته بود اما هیچ گاه سخن از تسلط بر این زبان ها به میان می آورد سخن بود و معرفت فروشی را سخت کرده بود با آن که مدارج عالی رسید هرگز دچار غرور نشد حتی از پوشیدن لباسهای فاخر دوری می جستند و یکی از مظاهر پرونده دنیا را شایسته دلبستگی نمی‌دانست دکتر فیاض استاد حق جویی بود از آثارش به خوبی می‌توان این خصیصه را استنباط کرد دقت و وسواس در گزینش هر مطلب درست به واقع اعجاب همگان را بر می انگیزد کسانی که تاریخ بیهقی و به ویژه تاریخ اسلام وی را مطالعه کرده اند به این موضوع نیک آگاه اند استاد کمی نوشت اما شیرین ساده و دلکش بود حسن تقریر داشت. یادش گرامی امید که اساتید پژوهشگران و دانشجویان حوزه علوم انسانی از آثار گرانسنگ این استاد عالی قدر بهره های لازم را ببرند با احترام محمد آصفی یزدی کارشناس ارشد تاریخ تشیع